เรื่องเล่าชายแดนใต้ ตอน ไม่ยอมย้ายบ้าน

สถานการณ์ความไม่สงบในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ หากนับตั้งแต่ปี 2547 ก็เกือบสิบปีแล้ว แต่ส่วนตัวผมแล้วยังไม่เห็นทีท่าว่าจะสงบลงเลย ยังคงมีความรุนแรงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ผู้คนได้รับความเดือดร้อนเสียหายมากมายจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เคยมีต่างพื้นที่ถามผมว่า “ทำไมไม่ย้ายออกมา?”, “อยู่ได้ยังไง?”, “ทำไมไม่ทำอะไรสักอย่าง” และอีกหลายๆ คำถาม และแต่ละคำถามก็มีวิธีตอบที่แตกต่างกันไปครับ เอาเป็นว่า รอบนี้เอาที่ถามเกี่ยวกับการย้ายบ้านก็แล้วกัน

Do they need fish?

Story about teaching fishery.

I often share this story to my friends and also write it down to my blog but in Thai because it is very good example for helping people.

The story start by we want to help people and what method do we use?

การช่วยเหลือคน ไม่ใช่แค่สอนคนตกปลา

หลายคนเห็นว่า การช่วยเหลือคนให้ดี ไม่ใช่แค่ เอาปลาไปให้ (สวัสดิการ หรือ Welfare) เพราะ หลังจากนี้เขาก็จะกลับมาขอเราอีก เขาจะไม่สามารถดูแลตัวเขาเองได้

แต่ต้องสอนเขาตกปลาให้เป็น (การพัฒนา หรือ Development) เขาจะได้ดูแลตัวเองได้ ไม่ใช่แค่วันนี้

ทำให้การช่วยเหลือ หรือแม้กระทั่งการทำโครงการต่าง ๆ ของรัฐ นอกจากจะจัดสรรสิ่งต่าง ๆ ให้ประชาชนแล้ว ยังมีโครงการฝึกทักษะต่าง ๆ ให้อีกด้วย

แต่ น้อยคนนักที่จะคิดถึงเรื่องต่อไปนี้

คือ

ห้ามจัดงานเมาลิดที่บ้าน (รากเหง้าของปัญหา)

มีอยู่คืนหนึ่งหลังละหมาดอีซา เวลาประมาณเกือบๆ สองทุ่ม ผมได้ไปนั่งเล่นบ้านน้องคนหนึ่ง ใกล้ๆ บ้านที่ปะนาเระ ก็คุยไปเรื่อยเปื่อย ถามสารทุกข์สุกดิบกันไป แล้วแม่ของน้องเขาก็มานั่งคุยด้วย ไม่แน่ใจว่าคงเห็นเราน่าจะคุยบางเรื่องรู้เรื่อง เลยถามเราขึ้นมา ว่ามีทัศนคติอย่างไรกับเรื่องที่ว่า จัดงานเมาลิด ผิดหรือเปล่า

ขยายความ : สำหรับพี่น้องที่ไม่รู้ว่างานเมาลิดคืออะไร คือวันคล้ายวันเกิดของศาสนามูฮัมหมัด (ซล.) ซึ่งพี่น้องมุสลิมจะจัดงานเพื่อรำลึกถึง ซึ่งจะจัดกันวันใดก็ได้ของเดือน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นการเลี้ยงอาหาร เชิญแขกมาร่วมกิจกรรมที่จัดที่บ้าน แต่ก็มีประเด็นปลีกย่อยเรื่องความเห็นของการจัด ว่าถูกต้องหรือไม่ ผิดไม่ผิดอย่างไร ในส่วนลึกตรงนี้จะไม่ขอพูดถึงนะครับ เพราะประเด็นที่น่าสนใจของบทความนี้ อยู่ที่อีกเรื่องหนึ่ง ลองอ่านตามดูนะครับ

เซ็นผิด (รากเหง้าของปัญหา)

ผมเคยเป็นทีมวิทยากรจัดฝึกอบรมเรื่องสันติวิธี ให้กับสำนักพัฒนาบุคลากร ศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้ จัดที่หาดแก้วรีสอร์ทจังหวัดสงขลา

เรื่องมีอยู่ว่า เจ้าหน้าที่หญิงของทางสำนักฯ คนหนึ่ง ซึ่งก็รู้จักมักคุ้นเป็นเพื่อนร่วมงานกันอยู่ คล้าย ๆ จะไม่พอใจที่ผมเซ็นใบสำคัญรับเงินผิดในวันสุดท้ายของการอบรม แล้วทำคล้ายๆ ตำหนิติดตลก และให้หัวหน้างานได้ยินด้วย ตอนแรกก็แอบงงๆ แต่แล้วก็อดจะยิ้มไม่ได้